Donderdagavond, vanaf morgen week vakantie. Gezellig etentje met Kamworks personeel. Zeer geslaagd, maar wat wil je in een restaurant wat “BBQ party restaurant” heet? Ging met de laatsten mee naar buiten: mapje met autopapieren, autosleutels, en telefoon weg! Was net zo blij alle papieren op orde te hebben. (Zie deze post) Dat ik ze niet in de auto wilde laten liggen. Om ze niet te vergeten aan t eind vd avond maar samen met sleutels en telefoon opgeborgen. Krijg je dat. zucht
Na wat denken, telefoontje snaar slapende mensen en een lege batterij was de enige optie: ze zijn in plastic tas gevallen die Jorg later die avond afgegeven heeft. (En dan niet aan zomaar iemand: het waren twee Moonlights voor de directeur van een bedrijf wat Kamworks veel gaat helpen met de verkoop.) Zo zat ik dus tegen middernacht achterop een motodop door leeg PhnomPenh, onderweg naar een restaurant waarvan ik de naam niet precies wist op een locatie die ik ook niet precies wist om daar te gaan zoeken naar een man die ik niet kende om aan hem te vragen in zijn auto te mogen zoeken naar mijn sleutels waarvan ik niet zeker wist of die daar wel lagen.
Toen ik hem wonderwel gevonden had leek het goed te komen, maar het begon pas. De man bleek een bourgondische Vlaming met een biertje op die mijn situatie prima door had en wel in was voor een grapje. Wat inhield dat hij niet zomaar toegaf om naar zijn auto te gaan. Maar ja: wat zou je zelf doen in zijn situatie? Wildvreemde komt naar je toe in de kroeg en zegt zeker te weten dat zijn sleutel in jouw auto liggen. “maar hoe kan da nu? En we hebben niet eens sex gehad… toch?” Kon ook niet echt boos worden, moest wel vriendelijk blijven gezien zijn positie voor Kamworks. Groot was de verbazing echter toen ze wèl in zijn auto lagen!
Ik zag mezelf al terug naar de auto gaan en naar huis rijden, maar hij stond er op dit eerst te vieren in LaPatate: een frans gerunde zaak waar ze Vlaamse Frieten en Duvel verkopen. Hij bleek een leuke gesprekspartner, dus het werd een mooi eind van een rare avond. Was te moe om nog naar huis te rijden en was erg blij dat er bij Smileys zoals altijd nog iemand wakker was en me om half twee ‘s-nachts nog wilde incheken in een kamer.
Bij gebrek aan foto (niet eens een telfoon bij me!) maar een plaatje van de patatjes bij dit bericht