Pierre-Yves heb ik de vorige keer dat in Cambodja was ontmoet. Hij is/was de eigenaar van een van de grootste ingenieursbureaus in Cambodia. Of eigenlijk is zijn vader dat. Pierre-Yves woont al 20 jaar in Azie en vind motorcrossen, racefietsen en mountainbiken veel leuker dan het grootste ingenieursbureau in Cambodja leiden.
Daarom heeft hij een fietsenwinkeltje in Phnom Penh. Maar wel eentje met hele mooi fietsen! En eromheen is een heel clubje fanatieke fietsers ontstaan. Elk weekend gaan ze er wel op uit op verre of minder verre tripjes. En ze orgaiseren “the cambodian MTB challenge” het officieuze nationaal kampioenschap. De derde ronde werd afgelopen weekend net buiten Phnom Penh verreden en daar waren we toch. Dus wij de Khmer les naar de middag verplaats, op het laatste moment ingeschreven, en mee gaan doen!
Vroeg op, verzamelen bij de winkel, wachten op medefietsers, samen opfietsen naar het parcours, wachten op de veerboot,verder op het eiland. Heel mooi eiland eigenlijk, onthouden voor andere weekendtripjes. Wachten op de start, en nogmaals wachten op de start. Gelukkig heeft de omroeper humor: “please people, we are working on the track. We will start the match in 15 minutes…. I hope” Nog wat wachten… spanning loopt wel op. We wilden gewoon leuk meetrappen, mensen ontmoeten en het eiland eens bekijken. Maar al dat wachten, al die fietsers aan de start, de muziek erbij… dat doet de zenuwen wel oplopen!
Fietsen was te gek. Lange, stoffige sprint naar het eerste stuk singletrack. Vechten om een plekje voorop. Veel te hard gaan op het eerste stuk door het bamboe en de modder heen, inhalen is eigenlijk kansloos. Op adem komen op een lang minder bochtig open stuk, en genieten…….
….“he man,ik fiets gewoon in Cambodja, tussen de tempels en de palmbomen door!” …….
Maar niet te lang, we duiken alweer het bos is, drassig, veel bochten en weinig zicht. Steile klim door de modder, stukje hoofdweg, en weer naar beneden het bos in. Dan een lang redelijke vlak stuk met veel grote plassen aan het eind en we komen alweer op het startstuk. 7,5 km en dat nog twee keer ben nu al kapot! Ik verander mijn tactiek van “zelfoverschatting van mezelf en hopen dat ik het volhoud” in: “hopen op zelfoverschatting van mijn tegenstanders en hopen dat ze het niet volhouden” dat blijkt te werken. Op de lange stukken haal ik zowaar wat mensen in en vooral de modderplassen zijn erg moeilijk voor mijn Cambodjaanse tegenstanders. Na 3 rondes: helemaal op. Maar wat lekker om weer eens zo actief en fanatiek bezig te zijn!
Beetje dubbelzinnig ook wel. Aan de ene kant heel leuk om te zien dat er zo’n fanatieke club fietsers is. Aan de andere kant ook raar om te bedenken dat de meeste fietsen die ik zag enkele maandsalarissen tot meer dan een jaarsalaris kosten van wat de mensen bij ons op het platteland verdienen. Blijkbaar is fietsen hier nog een beetje een elitesport.
klik op de foto voor een vergoting of klik hier om naar het hele album te gaan.
One Comment
Hallo Jolanda en Brecht
Mooi dat we iedere keer nieuwe mooie en ontroerende verhalen over jullie wel en wee in Cambodja kunnen lezen.
We hopen dat jullie al wat gewend zijn en zijn ook benieuwd naar jullie werk.
Hier in Leimuiden gaat ales zijn gangetje. Het is erg rustig, vanwege de schoolvakanties.
Het allerbeste en kus van ada en wim