Op de stoep van een Grieks Orthodox klooster, uitgehakt/gebouwd in/tegen de rotswand in het midden van de bergen van Peloponesos, pak ik mijn pen en papier.
Ik voel al een tijdje dat ik wil delen, dat we nog even blijven doen wat we doen. Dat een jaar reizend leven nog wat langer wordt. En dat betekent in de basis, heel veel buiten zijn met elkaar, ontdekken van nieuwe dingen, landen, verhalen en lekker veel bewegen door te wandelen, fietsen, klimmen of acrobatieken.
Het is heerlijk om omringd te zijn met al het moois in de wereld. Bossen, bergen, dieren, watervallen, zeeën, meren, zon en de maan en met alle ontzettend gastvrije mensen. De meeste mensen deugen klopt hier als een bus.
En het is fijn om ons daar op te richten om daarvan te genieten en de rest van de wereldproblematiek naar de achtergrond te verschuiven.
Lekker om een tandje langzamer te leven en veel in het moment te beslissen. Minder met de tijd (chronos) te leven en meer met de tijd die dingen nodig hebben (kairos). En dat houd in dat we veel langer doen over opstaan, eten, dat we veel meer lummelen, lezen, spelen en spelletjes doen.
En omdat dit ons goed bevalt blijven we nog even doen wat we doen. Natuurlijk is het nodig om weer eens wat te verdienen en we vragen ons dan ook geregeld af hoe en wat…
Ideeen als verhalenbrenger, natuurcoach, ouder-kind acrobatiek cursus, sportlessen geven, komen in me op. Ik zou t leuk vinden om iets te doen met alle onwijs positieve ervaringen die we de afgelopen jaren over de hele wereld hebben mogen meemaken. Gewoon om de mooie positieve kant te laten zien van mensen over de hele wereld, angst weg te nemen en vertrouwen te creëren.
En hoe….dat is de vraag nog even.
Heb je ideeën? Ik luister graag!
2 Comments
Tja. Dan wordt t toch stroopwafels verkopen en avondjes rondom het kampvuur aanbieden voor verhalen van over de grens.
Of plekken schoonmaken in de wereld, gesponsord. En van het gerecyclede materiaal dingen maken en die online verkopen.